۲۴ آوریل ۵۵۲ میلادی نخستین بنیاد ترجمه و تالیف در جهان، به همت ایرانیان آغاز به کار کرد

در ۲۴ آوریل سال ۵۵۲ میلادی، رویدادی مهم در تاریخ تمدن بشری رقم خورد. در این روز، به همت ایرانیان، نخستین بنیاد ترجمه و تألیف جهان در ایران باستان پایه‌گذاری شد. این اقدام نه تنها نقطه عطفی در انتقال دانش و گسترش فرهنگ بود، بلکه تأثیری شگرف بر تمدن‌های بعدی گذاشت.

در دوره ساسانیان، که مقارن با این رویداد است، ایران از شکوه و اقتدار فراوانی برخوردار بود. در این دوران، توجه ویژه‌ای به علم و دانش مبذول شد و دانشمندان و اندیشمندان از سراسر جهان به دربار ساسانی راه یافتند. نیاز به دسترسی به متون علمی، فلسفی و ادبی سایر فرهنگ‌ها، به‌ویژه یونانی و هندی، احساس می‌شد.

بنیاد ترجمه و تألیف که در این زمان تأسیس شد، مرکزی برای گردآوری، ترجمه و تألیف آثار ارزشمند از زبان‌های دیگر به پهلوی، زبان رسمی آن دوران، بود. این بنیاد با بهره‌گیری از مترجمان و نویسندگان برجسته، به انتقال گنجینه‌های فکری جهان به ایران همت گماشت.

اهمیت این بنیاد تنها به ترجمه آثار محدود نمی‌شد، بلکه به تألیف و تدوین دانش بومی نیز می‌پرداخت. دانشمندان ایرانی در این مرکز به تولید آثار بدیع در زمینه‌های مختلف علمی، فلسفی، پزشکی و ادبی مشغول بودند. این تلاش‌ها موجب شکوفایی intellectual در ایران ساسانی شد و زمینه‌ساز پیشرفت‌های علمی و فرهنگی در دوره‌های بعدی گردید.

تأسیس نخستین بنیاد ترجمه و تألیف در جهان توسط ایرانیان در سال ۵۵۲ میلادی، نشان‌دهنده توجه عمیق این تمدن کهن به اهمیت دانش و تبادل فرهنگی است. این اقدام نه تنها میراثی گرانبها برای ایران، بلکه الگویی الهام‌بخش برای سایر تمدن‌ها در طول تاریخ بوده است. تلاش‌های صورت گرفته در این بنیاد، نقش بی‌بدیلی در حفظ و انتقال دانش بشری ایفا کرد و تأثیر آن تا به امروز نیز محسوس است.