زمانی را به خاطر می‌آورم که کودکی بودم و به جهت علاقه پدرم به مستندهای حیات وحش، در کنارش مدت‌ها به تماشا می‌گذراندم. گاهی نیز مدرسه، بعنوان تفریح یک دستگاه آپارات را به نمازخانه می‌آورد و برایمان مستند حس برتر پخش می‌کرد.

نه اینکه از دیدن مستند لذت نبرم؛ بلکه موضوع چیزی فراتر بود…

من در رویای کودکانه‌ام در تصور آن مرد پشت دوربین بودم و مدام او را در خاطرم می گذراندم که چگونه این تصاویر را خلق می‌کند. من نه کودکی زاده در طبیعت بودم و نه هیچ برخوردی با حیوانات وحشی حتی تا بزرگسالی داشتم. و چه می‌دانستم که روزی خود آن تصویربردار خواهم بود که لذت آن لحظه را با دیگران به اشتراک خواهم گذاشت.